Dag 7 Verkoeling op de Colorado rivier

Woensdag 5 juni

Vandaag hebben we dus een rustige dag. We zijn uiteraard op tijd wakker maar doen alles lekker rustig aan. We hebben vannacht wat last gehad van de nabijgelegen weg maar dat geluid was redelijk constant. Vervelender was dat om de paar uur de sproeiers aan gingen om het gras bij de camperplekken te sproeien. Als we gaan ontbijten moeten we dus eerst even de picknick tafel droogmaken. Bert had het weer voor elkaar gekregen om zonder handdoek te gaan douchen. Gelukkig is het al zonnig en warm dus het valt niet op om met ontbloot bovenlichaam over de camping te lopen. Omdat Amerikanen bekend staan als preuts heb ik besloten om mijn korte broek maar gewoon aan te doen. In het zonnetje is deze zo droog!

Het ontbijten doen we dus weer in het zonnetje. Het gaat vandaag weer bloedheet worden. Hopelijk is de boot vanmiddag overdekt. Na het ontbijt fietsen we richting Colorado rivier. We fietsen een stukje langs de rivier en hebben de plek waar vanmiddag de boot vertrekt gevonden.

We gaan nog even Moab in. Niet echt een heel aantrekkelijk dorp. Als je de souvenirshops en de restaurants wegdenkt blijft er niet heel veel over. Moab is sterk afhankelijk van het toerisme: mountainbiken, raften, quad rijden, jeep rijden etc. Er is niet echt een industrie. Het enige wat er is in de buurt is een zoutmijn waar Kaliumchloride wordt gewonnen voor de kunstmest. Dit zout zit in de grond en wordt met water naar boven gepompt en vervolgens weer ingedampt. Deze mijn met zoutvelden om te drogen hebben we gisteren vanuit Dead Horse Point gezien. Vandaag zullen we er langs varen.

Wel vinden we in het dorp een winkel waar we Josee d’r lang gewenste buitenthermometer kunnen kopen. We kopen nog wat water bij de supermarkt en een fles wijn bij de liquor store. De ochtend is dan grotendeels voorbij. We rijden naar het vertrekpunt van de boot en daar eten we onze boterhammetjes in de schaduw. Foei, wat is het heet.

Om 1 uur vertrekken we met onze boot met zo’n 30 personen de Colorado rivier op. De meeste plekken zijn overdekt maar er zijn ook een stuk of 8 plaatsen in de volle zon. Gelukkig hebben wij plaats onder de overkapping. We varen via Dead Horse Point SP naar Canyonlands NP door de canyons waar we gisteren ademloos naar hebben gekeken. We maken nu onderdeel uit van het landschap. We varen zo’n 40 km heen en ook weer terug. Soms met flinke snelheid en soms rustig met de stroom meedrijvend. Rotsen en canyons aan beide zijden.De maximum snelheid is ongeveer 60 km/uur en de minimale snelheid ongeveer 5 km/uur. Dit is de stroomsnelheid van het water. Er is dit jaar veel water in de rivier omdat er veel sneeuw is gevallen deze winter. Er wordt een waterstand verwacht die sinds 1983 de hoogste zal zijn.

Na terugkomst (16 uur) stappen we de camper in. We hebben gepland om nog zo’n 150 km te overbruggen vandaag. We rijden door redelijk saai landschap zonder enige bebouwing. Uiteindelijk komen we in Wellington. Het is hier een stuk minder warm dan in Moab. Hier is het 25 graden (gemeten met de nieuwe thermometer) dus we schatten Moab in op 35 graden. De campground hoort bij een motel en is wat je noemt zeer simpel. Paar grote stukken ongemaaid gras, weliswaar met alle benodigde aansluitingen (elektrisch, water en dump). Er zijn 5 van de ongeveer 25 plekjes bezet. Wellington stelt ook niet veel voor, echt een plattelandsdorp met wat rondlopende cowboys. Niet echt een toeristische trekpleister maar een doorgaansoord met een motel, camping en een cafe-restaurant (de Outlaw). We doen na het eten (macaronisalade) een tochtje op de fiets door het dorp en komen zelfs nog 2 kerken en een postkantoor tegen. We posten hier onze ansichtkaarten. Waarschijnlijk wordt de bus maximaal 1 x per maand of misschien wel nooit geleegd?! Als je dus geen kaart van ons hebt ontvangen ligt deze nog in Wellington (Utah). De lokale (jeugd) baseballclub is druk aan het trainen. Verder veel onverzorgde huizen en tuintjes